Siberian Husky

Zwany też Arctic Husky, należy do grupy szpiców, zaklasyfikowany został do sekcji północnych psów zaprzęgowych. Ten inteligentny, średniej wielości pies do dzisiaj używany jest w psich zaprzęgach, osiąga tez świetne wyniki jako psi terapeuta (dogoterapia). Ponad wszystko jednak jest cenionym psem domowym, wspaniałym przyjacielem, świetnym towarzyszem dla dzieci.

Ogólne wrażenie

Siberian husky jest średniej wielkości psem pracującym, swobodnym i pełnym gracji oraz szybkim i lekkim w ruchu. Umiarkowanie zwarte i dobrze owłosione ciało, stojące uszy i gęsto owłosiony (szczotkowaty) ogon, wskazują na jego północne pochodzenie. Jego charakterystyczny chód jest płynny i wydaje się nie wymagać żadnego wysiłku. Najlepiej sprawdza się we właściwej mu roli psa zaprzęgowego, ciągnącego, ze średnią prędkością, lekki ładunek na długich dystansach. Proporcje i kształt tułowia znajdują odbicie w jego zrównoważonej sile, prędkości i wytrwałości. Psy rasy siberian husky są samcze, ale nigdy toporne; suki są sucze, ale nie oznacza to słabej budowy. W prawidłowej kondycji, z mocnymi i dobrze zarysowanymi mięśniami, siberian husky nie ma nadwagi.

Zachowanie i charakter

Siberian husky to pies inteligentny i dumny, bardzo wytrzymały, silny i szybki. Swojego pana darzy wielkim szacunkiem, odpowiednio traktowany jest posłuszny, łagodny i niekłopotliwy. Powinien mieć możliwość uczestniczyć w szkoleniach. Nadaje się do dużych mieszkań, ale najlepiej czuje się w domu z ogrodem. Husky nie jest jednak aniołkiem. Bywa bardzo łobuzerski, lubi broić, przekopywać ogródek, pozostawiony bez opieki może niszczyć domowe sprzęty. Zdarza mu się nieposłuszeństwo, bywa bardzo uparty. Niektórym może przeszkadzać jego hałaśliwość. Trudno też pohamować jego pragnienie wolności - husky należy do ras najbardziej narażonych na ucieczki podczas spacerów, a nawet z własnego ogródka. Potrzebuje dużo ruchu, przyszły opiekun pieska tej rasy powinien przygotować się na codzienne, kilkukilometrowe spacery z pupilem.

Wygląd zewnętrzny

Husky to psy średniej wielkości (50-60 cm w kłębie, 18-27 kg). Ich sylwetka jest zwarta, sportowa, mocna. Linia grzbietu prosta o wyraźnie zaznaczonym kłębie i mocnych lędźwiach, prostym zadzie i głębokiej klatce piersiowej. Przednie łapy proste i mocne, równoległe, tylne o dobrze umięśnionych udach. Ogon w kształcie lisiej kity, silnie owłosiony, noszony jak sierp. Głowa średniej wielości, proporcjonalna do tułowia, o klinowatej kufie, zgryzie nożycowym, nosie czarnym, brązowym, cielistym lub w kolorze wątrobianym, zależnie od maści. Uszy średniej wielkości, trójkątne, wysoko osadzone, grube i obficie porośnięte włosiem. Oczy bardzo charakterystyczne i stanowiące symbol rasy - bywają brązowe, ale bardzo często mają intensywny, niebieski kolor tęczówki. Nierzadko zdarzają się tez osobniki o jednym oku brązowym, a drugim niebieskim. Taką kombinację dopuszczono do wzorca dopiero w 1917 roku.

Szata i umaszczenie

Sierść składa się z podwójnej warstwy - miękkiego, gęstego podszerstka i prostych, dłuższych i sztywnych włosów okrywowych. W okresie linienia husky gubi znaczną część podszerstka. Dozwolone są wszystkie kolory od czarnego po czysto biały, jednak najczęściej spotykane maści to czarna, szara, wilczasta, srebrzysta, ruda, czekoladowa i złocista z bielą, a także pinto (łaciate). Dopuszczalny jest też dowolny rysunek na głowie, najpopularniejszy to biała kufa i część twarzowa czaszki, reszta barwna.