Syberian Malamute

Jedna z ras psów, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji północnych psów pociągowych.

Ogólne wrażenie

Alaskan malamute, jeden z najstarszych arktycznych psów pociągowych, jest potężnym i solidnie zbudowanym psem, o głębokiej klatce piersiowej i mocnym, dobrze umięśnionym tułowiu. Malamut, stojąc pewnie oparty na poduszkach łap, wywołuje wrażenie aktywności i dumy w postawie, z głową wzniesioną i czujnymi oczami, zdradzającymi zainteresowanie i ciekawość. Głowę ma szeroką. Uszy trójkątne i wzniesione, podczas nasłuchiwania. Masywna kufa tylko lekko zwęża się od nasady do nosa. Nie jest ani spiczasta ani długa, jednakże i nie ścięta. Szatę ma grubą, o twardej, ochronnej okrywie włosowej, dostatecznej długości, by chronić wełnisty podszerstek. Malamuty mają różne umaszczenie. Znaczenia części twarzowej, na które składa się nakrycie głowy, cała biała twarz albo twarz z białą strzałką i/lub z maską są cechą wyróżniającą. Obficie owłosiony ogon noszony jest ponad grzbietem i ma wygląd falującego pióropusza. Malamut musi być psem grubokościstym, o prawidłowych kończynach, dobrych łapach, głębokiej klatce piersiowej i potężnych łopatkach, musi posiadać wszystkie fizyczne cechy niezbędne do skutecznego wykonywania swojej pracy. Chód jego, nie wykazując zmęczenia, musi być stabilny, wyważony i całkowicie wydajny. Nie jest to pies przeznaczony do udziału w wyścigach psich zaprzęgów, nie został stworzony, by brać udział w próbach szybkości. Malamut został ukształtowany, by znamionować siłę i wytrzymałość i którakolwiek z cech danego egzemplarza, włączając w to jego temperament, kolidująca z owym celem ma być uznawana za najpoważniejszą wadę.

Zachowanie i charakter

Mają opinię przyjacielskich, jednakże maszerzy często mają kłopoty z ich gotowością do bójek z innymi psami. Lubią dzieci oraz są życzliwe w stosunku do obcych. Posiada silne poczucie hierarchii w stadzie i związane z tym skłonności do prób dominacji członków rodziny. Malamuty są psami przyzwyczajonymi do niskich temperatur i ciągłej pracy, potrzebują odpowiedniego zajęcia w postaci np. zawodów z odpowiednio ciężkim uciągiem.

Wygląd zewnętrzny

Alaskan Malamute jest psem silnym, dobrze zbudowanym, o głębokiej klatce piersiowej, mocnym i zawartym tulowiu. Lędźwie ma niezbyt krótkie. Włos okrywowy jest gesty, twardy, wystarczająco długi by ochraniać podszerstek, gesty i welniasty dlugosci 1 do 2 cali (2.5-5cm), gdy pies jest w pelnej szacie. Malamute ma dobra (pewna) postawe, która sugeruje aktywnosc, czujnosc i ciekawosc. Glowa jest szeroka , uszy klinowate i stojace, gdy pies czuwa lub ma napieta uwage. Kufa jest masywna i zmniejsza jedynie nieznacznie swa szerokosc i głebokiej od nasady do wierzchołka nosa. Nie jest ani szpiczasta ani dluga ani ścięta. W akcji postawa Malamute’a jest pewna (dumna), głowa uniesiona, spojrzenie żywe. Znaczenia na pysku są rozmieszczone w charakterystyczny sposób. Tworzą one albo „czepek” pokrywający głlowę, gdy pozostała część pyska ma jednolity kolor ogólnie zszarzałej bieli, lub tez część twarzowa umieszczona jest w taki sposób ze sprawia wrażenie maski. Nierzadko maska i „czepek” występują razem. Kombinacje maski i „czepka” nie są rzadkie. Ogon jest w kształcie pióropusza i noszony jest nad grzbietem jak powiewająca kita. Nie jest podobny do ogona lisa ani nie układa się w zawinięty pierścień. Malamuty są różnie umaszczone lecz najczęściej szarowilczaste bądź czarno-białe. Łapy są typu „rakiet śnieżnych” zwarte i duże, opuszki są grube i sprawiają wrażenie zwartych. Kończyny przednie są prostę o mocnym kośćcu. Tylne kończyny są szerokie i mocne umiarkowanie katowane w stawach kolanowych i bez krowiej postawy. Linia grzbietu jest równa o łagodnym spadku od kłębu ku biodrom. Lędźwie nie powinny być zbyt krótkie by nie przeszkadzały w ruchu, który powinien być swobodny i nie wymuszony. Tułów i wygląd wskazują na wytrzymałość i inteligencję. Malamute ma wygląd wilka odnośnie postawy lecz jego wyraz(pyska) jest łagodny i wskazuje na serdeczne usposobienie.

Szata i umaszczenie

Szata jest gęsta, z grubym podszerstkiem, nieco bardziej szorstka niż u Syberian Husky. Umaszczenie występuje w odcieniach szarego i białego, sobolowo-białego, czarno-białego, wilczasto-białego, czerwono-białego albo czysto białego.